Actueel

Het was lastig te missen, het speciale onderwijsvent dat Apple afgelopen dinsdag heeft gehouden. Daar kondigde Apple een nieuwe iPad aan, met een lagere onderwijsprijs, mooie eigentijdse specificaties waarvan de ingebouwde ondersteuning voor de Apple Pencil de meest in het oog springende was. En er was nog heel veel meer nieuws … alleen, daar hoorde je een stuk minder over. De nadruk in veel reacties en commentaren ligt vrijwel exclusief de nieuw aangekondigde iPad. De teneur van het merendeel van de commentaren: geen toetsenbord, nog steeds duurder dan Chromebook, te laat, Apple snapt het onderwijs niet.  Is dat dan echt het belangrijkste punt? Ik heb namelijk iets heel anders gezien en ervaren tijdens het event. Kijk, in mijn beleving moeten technologie-makers ons een volgende stap in het gebruik van tech kunnen laten maken in plaats de status quo van technologie te bevestigen. De belofte van technologie ligt minimaal in het nu en bij voorkeur in de toekomst. En dat is wat ik als de kern zie van de boodschap die onder het event van 27 maart lag. Werkstukkenfabriek Een iPad is geen computer, het is namelijk veel meer dan dat. Apple maakt een device dat meer gericht op het maken van krachtige multimedia en niet (primair) op het maken van werkstukken. Dat laatstgenoemde is een argument dat in de beschouwingen op het Education Event van 27 maart bij herhaling terugkomt. En Apple zou daarmee niet voldoen aan ‘de vraag uit het onderwijs’. Maar als de vraag uit het onderwijs inderdaad vooral is: we willen een werkstukkenmachine, dan ben je bij de iPad misschien niet aan het juiste adres. Als grootste tekortkoming wordt genoemd dat iPad geen toetsenbord heeft. Dat is een beetje mallig argument. Wie een iPad gebruikt voor leren en lesgeven zal vaker een vinger of een pencil nodig hebben dan een toetsenbord, dat is immers de aard van het apparaat. En als je een toetsenbord nodig hebt, voldoet het virtuele toetsenbord in heel veel situaties prima. Moet je een keer écht veel typen en is een toetsenbord gewenst, dan is dat ook geen probleem, want zelfs het allergoedkoopste bluetooth-toetsenbord werkt prima samen met je iPad. En anders kun je altijd nog je tekst dicteren … of via een Pc inloggen op iCloud en daar lekker verder typen aan je Pages-bestanden. En dat kan al een tijdje ook samen, op afstand. Creativiteit School is geen werkboekjes-en-werkstukkenfabriek. Als je school dat wel is, dan zou ik onderwijsvisie en didactische praktijk een keer goed tegen het licht houden. Of inderdaad een Chromebook kopen, want dan is een iPad overkill. Of je moet een stel refurbished MacBooks willen kopen (of nieuwe, kan ook nog steeds). Wil je leraren en leerlingen de gereedschappen geven waarmee ze ook buiten het onderwijs produceren, creëren en publiceren, dan is iPad de voor de hand liggende keuze. De vraag om laptop-achtige functionaliteit is in essentie vragen aan Apple of ze de witte MacBook van 2007 alsjeblieft nog een keer willen uitbrengen. Apple heeft een track record van

Tijdens de iScholenDag (op 5 oktober) 2017  mocht ik een showcase presenteren. Een kernachtige presentatie (3 minuten maximaal) waarin je een mooie praktijkervaring neer zet. Leuke challenge. De kern van mijn verhaal draait om een situatie die ik de afgelopen tijd steeds vaker op scholen zie. Er wordt een jaar of 2, 3 met iPads gewerkt en dan daalt het besef in dat het effect minder groot is dan verwacht. Of gehoopt. En dat je dan zit je met vragen als: Uitstekende vragen (op zich) maar het is niet handig als je die ‘onderweg’ pas gaat stellen. Veel trajecten met iPads zijn ‘visie-arm’ ingestoken of zijn ingericht als ict-project: iPads vervingen de schoolcomputers, werden gezien als toegankelijke, makkelijk in te zetten tech die het onderwijs al snel een innovatie feel gaven. Tsja… Ik kom veel verschillende ‘werkwijzen’ tegen die onder iPad-implementaties liggen. Allemaal ter goeder trouw en allemaal met een hoog verwachtingspatroon dat uitgaat van een autonome, zelfsturende leraar. Vaak met de ambitie ook echt in de lespraktijk een innovatie te realiseren. Olievlekwerking, kantelen, eigen verantwoordelijkheid, duizend bloemen die moeten bloeien … het zijn sympathieke maar weinig effectieve innovatiestrategieën en het zorgt er voor dat er op heel veel plekken dezelfde onnodige fouten worden gemaakt. Bovendien is het nauwelijks te doen om de (negatieve) effecten in te schatten en de activiteiten te koppelen aan innovatiedoelen. Ook het ‘lichter maken van de schooltas’ en het gebruik van digitale methodes leidt niet per se tot eigentijds leren en lesgeven. Maar wat dan wel? We kennen ‘bij Apple’ 8 Elementen voor succes. Dat zijn 8 ingrediënten voor een succesvolle innovatie waarbij technologie een flinke rol speelt. Maar met de ingrediënten alleen ben je er nog niet. Weten waar je op moet letten, waar je aandacht aan moet besteden is niet genoeg. Het is een goed begin maar zonder plan weet niemand waarom en hoe hij waar heen gaat. En dat is een belangrijke voorwaarde: er moet een duidelijke visie en een goed plan zijn hoe die visie te realiseren. Daarom is er bij Apple Education Strategic Planning (ESP) ontwikkeld. Met ESP helpt een Apple Professional Learning Specialist scholen aan de hand van een eenvoudig en praktisch raamwerk op 5 van die 8 elementen doelen formuleren. Bij die doelen stellen we succescriteria op zodat we weten hoe het eruit ziet als we die doelen hebben gehaald. En dan, dan maken we plannen. Hoe gaan we van de huidige in de gewenste situatie komen? Wat is daar voor nodig? Wat moet we leren? Waar helpt tech ons bij nóg beter te worden in wat we al heel goed doen? Waar gaan we minder van doen? Hoe gaan we de eerste prototypes van de gewenste situatie ontwerpen? Pittig. Spannend ook. En uiteindelijk pas het begin van de reis. Maar ook daar heb je Apple Professional Learning Specialists voor: om jou en je collega’s te begeleiden bij die innovaties. Nogal stellig? Zeker! En dat komt omdat we met ESP kunnen ‘plannen voor succes’. Dat is immers al meer