Eergisteren is op 47-jarige leeftijd Randy Pausch overleden aan de gevolgen van alvleesklierkanker. Pausch was professor in computer sciences aan Carnegie Mellon University. Daar had hij echter zijn faam niet zozeer aan te danken. Hij is vooral beroemd geworden om zijn Last Lecture. In deze lezing gaat Pausch in op de vraag: Wat zou je doen als je stervende was en je de kans kreeg om alles wat veel voor je betekende op een rij te zetten. Voor Pausch was deze vraag niet niet hypothetisch. Op het moment dat hij het verzoek kreeg om de lezing te houden, had hij al te horen gekregen dat hij nog slechts 6 maanden te leven zo hebben.
Pausch’ lezing (hieronder te bekijken) was even beklemmend als hij inspirerend en indrukwekkend was.
De lezing bleek niet alleen een einde, maar ook voor een hoop mensen en zaken een (nieuw) begin. Het is een prachtig voorbeeld van hoe iemand door zijn persoonlijkheid en situatie anderen kan inspireren en motiveren om naar oplossingen voor (persoonlijke) problemen te zoeken. De Last Lecture werd bijna een soort cultus, niet alleen op Pausch’ universiteit en onder vrienden en familie (waar de video-opname eigenlijk voor was bedoeld), maar ook online. Carnegie Mellon heeft culturele waarde van Pausch’ laatste maanden (uiteindelijk 11 in plaats van de voorspelde 3 tot 6 maanden) op diens eigen verzoek goed gedocumenteerd en begeleid.
Carnegie Mellon heeft Pausch op mooie symbolische manier geëerd door niet een gebouw, maar een loopbrug tussen een gebouw van computerwetenschappen en een gebouw van kunstwetenschappen naar hem te vernoemen. Een brug die Pausch ook in zijn wetenschappelijk werk probeerde te slaan, onder meer door het oprichten van het Entertainment Technology Center.
Gun je zelf een uurtje van je (vakantie)tijd om deze prachtige lezing (nog) eens te bekijken en je te laten inspireren door een prachtig mens.
Kleine aanvulling: The Last Lecture is ook via iTunes U te bekijken.