Een stukje net zoals de meeste anderen op Nu.nl, vrij onopvallend weggedrukt tussen lekkende wagons en een cipier die een kind verwekt bij een gevangene: Onderwijsraad wil prestatiebonus voor leraren.
Volgens de raad worden leraren momenteel nauwelijks afgerekend op hun prestaties.Op scholen is de heersende cultuur onder leraren ”ieder doet hetzelfde, ieder kan hetzelfde en ieder verdient hetzelfde”, aldus het rapport. Leraren zouden zich hierdoor niet gewaardeerd voelen voor extra inzet.
Dat lijkt hout te snijden. Het idee achter het advies van de Onderwijsraad is dat het scholen (en leraren) stimuleert effectiever en doelmatiger te gaan werken en het zou wel eens de kwaliteit van het onderwijs ten goede kunnen komen. Werkt al een eeuwigheid in het bedrijfsleven, dus waarom zou dat niet in het onderwijs werken? Nou, de AOb weet wel waarom. Ze zijn faliekant tegen het idee alleen al en doen het af als een hype (is het dat ook in het bedrijfsleven?):
”Efficiënter werken in het onderwijs kan niet te maken hebben met de productiviteit van leraren. Ze hebben nu juist te weinig tijd per leerling”, aldus de AOb in een reactie op het advies van de Onderwijsraad.
Als je als vakbond alleen maar het enorme bord met rechtspositie voor de kop hebt wordt het nooit wat natuurlijk. Ik ben opgegroeid in een rood nest, heb de vakbond en solidariteit met de paplepel ingegoten gekregen. Maar ik weet na dit commentaar van de vakbond weer waarom ik direct nadat ik ben gestopt met lesgeven mijn lidmaatschap heb opgezegd. Een vakbond moet niet alleen de rechtspositie van een beroepsgroep bewaken, maar heeft ook een belangrijke taak bij het bewaken van de kwaliteit van het werk dat haar leden leveren. Als bonden inzetten op het beschermen van de rechten van de allerbelabberdsten en haar boosheid tegen bezuinigingen en ander onderwijsbedreigend onheil hossend met malle hoedjes en felgekleurde hesjes en flauwe liedjes kenbaar maakt, dan moeten we misschien maar ophouden ze serieus te nemen.