Gisteren een dagje met een goede vriend annex vakgenoot een beetje rond gestruind op Competent City, hét evenement waar het (mbo-)onderwijs, het bedrijfsleven en de praktijk elkaar ontmoetten om de stand van zaken met betrekking tot de vernieuwing in het mbo te presenteren. Ik kan niet anders zeggen dat ik een leuke en informatieve dag heb gehad. De sfeer was er prettig en het het was erg druk. Onderwijsvernieuwing lijkt dus te leven in het mbo. Het presentatie-aanbod was breed en uitgebreid, de beurs was informatief en intiem met een paar leuke innovatieve bedrijven en oplossingen. Ik was ook aangenaam getroffen door het positieve gevoel dat in de lucht zat. Tijdens de presentaties ben ik ook geen mopperkonten en nay sayers tegen gekomen. Dat is wel eens anders als een hoop onderwijsmensen zich ergens voor verzamelen.
Voor wie met een onderwijs-en-technologie-bril rondliep op Competent City was er echter relatief weinig te halen. Hoewel er een heuse programmalijn ICT (ik ontwikkel een hekel aan die term in een onderwijscontext) was, ontstegen de workshops, discussies en presentaties maar zelden de onderwerpen digitaal toetsen en portfolio. Niet onbelangrijk natuurlijk in de wereld van CGO, maar toch … een beetje meer
Gelukkig was er nog wel een pareltje waaruit blijkt dat games in het onderwijs (was het eigenlijk onderwijs?) een hele cruciale rol kunnen vervullen. In het project Back 2 your Future van ROC Zadkine (klik die link!) gaan groepen nagenoeg opgegeven vroegtijdig schoolverlaters (vsv-ers) onder zeer veel meer aan de slag met een speciaal voor hen ontwikkelde SIM. Het hele project, de deelnemers en de begeleiders zijn al indrukwekkend, maar de verschrikkelijk mooie manier waarop de SIM en een aantal e-leeropdrachten in het traject zijn verwerkt, vond ik prachtig mooi.
Schril contrast was echter de presentatie over de manier waarop de Generatie Einstein leert. Ergens in het internetcafé moest dat plaatsvinden. De op zich treffende locatie stelde de presentatoren echter voor een verrassing; liever hadden ze een ouderwets computerlokaal gehad (leert de Generatie Einstein alleen op computerlokaalcomputers) waar het wat minder rumoerig was (!!). Ik vond dat alleen al grappig. De presentatoren hadden wel heel aardig een presentatie gemaakt die in Google Spreadsheets te bekijken was. Alle deelnemers netjes ingelogd op één account, presentator druk rondlopend om iedereen in het juiste startscherm te krijgen en toen werd het nog veel leuker: het verhaal begon en het gehoor van welwillende docenten klikten braaf door de dia’s op de momenten die de verteller aangaf.
Ik kreeg een visioen van de meester die voorleest uit het leerboek en die vertelt wanneer je de pagina moet omslaan (handig als je even zat te suffen). Van de workshopdeelnemers (ongeveer de helft) waarbij ik zicht had op het beeldscherm, was er geen een die stiekem een paar schermen vooruit klikte of die ondertussen even z’n mail of netvibes controleerde. Na een kwartiertje zijn we het internetcafé uitgewandeld om nog wat te drinken in het echte café om (heel leerzaam) de rekening op te maken van Competent City. Onze intervisieconclusie: er is (ondanks alle prachtige vooruitgang) nog wel een weg te gaan in het mbo.