Ik denk dat ik niet overdrijf als ik zeg dat iLife is kritisch gebleken in het succes en de acceptatie van de Mac. De suite is tot op de dag van vandaag de sleutel geweest tot de Mac als Digital Hub. De programma’s van iLife hebben computertoepassingen blootgelegd die tot nog niet zo heel lang geleden alleen beschikbaar waren in de vorm van dure en gespecialiseerde software. Daarnaast heeft iLife een belangrijke rol gespeeld in de transformatie van de PC / Mac van een kantoorapparaat tot een creative tool. De pro’s wisten dat al lang, maar met iLife kon ook de consument, en daarmee het onderwijs, de computer gaan inzetten voor creatief gebruik. De Get a Mac-reclames zouden dan ook net zo goed Get an iLife kunnen heten. Het succes van de Mac als creative tool blijkt ook uit de volledige Mac-ondersteuning van Digital Cre8or.
iLife ’08 wordt door Apple beschouwd als de belangrijkste iLife-update van de laatste jaren. Dat zal niet in de laatste plaats komen door het gegeven dat de iMovie zoals we die kennen volledig is vervangen door een nagelnieuw programma. Ook alle andere apps lijken door de ontwikkelaars flink onder handen te zijn genomen. Hoog tijd dus om deze nieuwe versie van eens uitgebreid onder de loep te nemen. Om een lange lap tekst op dit blog te voorkomen, zal ik de apps een beetje over de komende dagen verspreiden. Vandaag doen we de eerste algemene indruk en bekijk ik de nieuwe iMovie nader. De rest van iLife volgt in de komende dagen.
Net als in iWork heeft de interface van de programma’s een integrale opfrisbeurt gehad. Eigenlijk is Garageband met de malle hout-en-zwart-look-&-feel nog steeds de vreemde eend in de User Interface-bijt. Gelukkig zijn alle knoppen wel onder handen genomen en hebben de programma’s nu ook in iLife een veel rustigere, eenvormige uitstraling. Het blijft natuurlijk wel een kwestie van smaak, maar ik vind het best prettig eigenlijk. Een ding snap ik echter nog steeds niet goed: waarom zit de knoppenbalk in de iLife-programma’s onderin? In iWork staat alles wel ‘gewoon’ bovenin je scherm, maar in iLife niet. Niets belangrijks, maar toch …
Het eerste wat te verwerken valt, is een ‘tegenvaller’: al bij het installeren blijkt de nieuwe iMovie zich niet laat installeren op mijn PowerBook G4 1,67Ghz. Daar is minstens een G5 voor nodig waarschuwt een pop-upje. Had ik natuurlijk gewoon kunnen lezen in de Read Me … maar wie leest die dingen nou? Gelukkig gaat het wel op de Intel iMac en dus kon ik op m’n ‘gemakkie’ de nieuwtjes in de apps en de compleet nieuwe app bekijken.
iMovie
De veranderingen in iMovie zijn zo overweldigend dat ze binnen deze review lang niet allemaal besproken kunnen worden. Daarom maar even wat dingen die in het bijzonder opvallen. Een nieuw programma rechtvaardigt ook een nieuw icoon in de vorm van een Walk-of-fame-ster (persoonlijk vind ik ‘m verdacht veel lijken op het logo van de AH Filmweken). iMovie is een totaal nieuwe app die in vrijwel niets meer lijkt op de oude… maar toch ook weer wel. Alles wat je had in de ‘oude’ iMovie zit er nog steeds in. Het zit alleen ineens ergens anders en blijkt meer te kunnen en beter / functioneler te zijn uitgevoerd.
Het geeft een beetje een vreemde ervaring. Op gevoel (en ervaring) kun je er nog steeds een hoop ‘traditionele’ handelingen verrichten, maar het resultaat daarvan vergt nog wat gewenning. De interface is volledig zwart en donkergrijs en is verdeeld in een aantal eenvoudig in te stellen en in te delen panelen. Daarmee schuift iMovie meer in de richting van Final Cut. Dat lijkt me geen probleem voor ervaren iMoviemakers, maar voor nieuwelingen kan deze indeling volgens mij, redelijk intimiderend zijn. Niettemin denk ik dat het weer zo’n programma is waar je razendsnel aan went. Leerlingen die de oude iMovie zijn gewend, hebben waarschijnlijk wel genoeg aan een uurtje tinkeren’ met de nieuwe om weer vertrouwd te raken.
Wel nieuw en verschrikkelijk cool … en handig is de mogelijkheid om je clips te skimmen. Skimmen is dat je de playhead door een clip kunt trekken om een soort mini-preview in de thumbnail van die clip te zien. Nog fraaier is dat skimmen ook werkt met de films en clips in je Library. De preview werkt net zo snel of langzaam als je je cursor over het mediabestand beweegt. Zo kun je razendsnel een beeld vormen van wat je precies hebt gefilmd.
Met de verschuiving van iMovie naar een meer professionelere aanpak van filmpjes maken is de belangrijkste verandering natuurlijk dat er méér kan. Er zijn meer opties bij het importeren, bij het exporteren, bij de overgangen en titels, noem maar op. Bij het exportopties vallen met name de mogelijkheden op om filmpjes direct te optimaliseren voor vrijwel elk denkbaar platform: iTunes (en dus tv en de iPod), iPhone, Quicktime maar ook direct naar Youtube, je .Mac Web Gallery en Final Cut. Het programma geeft duidelijk aan voor welke (andere) platforms je exportvariant geschikt is. Een slimme nieuwe optie is dat je je films ook kunt klaarstomen om als echte preview (i.t.t. meer dan een eenvoudige thumbnail) in de Media Chooser te verschijnen. Handig voor de echte multimedialen.
De handelingen komen in de basis nog wel overeen met de ‘oude’ iMovie, maar tegelijkertijd kunnen al je iMovieboeken in de oud papierbak gooien. Een beetje rondklikken in de interface leert dat more in het geval van iMovie zeker niet less is. Het programma krijgt er een stuk volwassener uitstraling door, waar Windows Moviemaker een puntje aan kan zuigen. iMovie is een semi-professioneel tool waarmee een beginneling snel uit de voeten zal kunnen, al was het maar door de verhelderende video tutorials die beschikbaar zijn.