Stel, je bent schooldirecteur en je hebt de kans om de komende jaren een compleet nieuwe school bouwen, je ziet dat als een mooie manier om ook eens op een rijtje te zetten hoe het leren in zo’n nieuwe omgeving eruit gaat zien. Wat doe je dan? Nou, je kunt bijvoorbeeld een soort denktank samenstellen die je helpt de grenzen van de toekomst te verkennen. Maar je kunt ook aan een bekende vragen om dat voor je te regelen, omdat die persoon wel beschikt over een aardig netwerk.
Als die bekende Marcel Kampman en hij gaat een beetje zijn best doen dan krijg je Project Droomschool. De school in kwestie is Stad + Esch in Meppel (een Apple 1:1-school overigens) en de directeur is Peter de Visser. En donderdag 29 april heeft hij in het koetshuis van kasteel De Havixhorst zo’n twintig deelnemers uit allerlei disciplines bij elkaar gebracht. Aan tafel zaten architecten, een schooldirecteur, een wethouder, een uitgever, designers, een aantal onderwijsadviseurs, verandermanagers, ouders, leerlingen en één buitengewoon trotse onderwijsguerilla.
Die trots is er niet alleen omdat ik was uitgenodigd om deel te te nemen aan Project Droomschool, maar ook omdat Marcel (als creatief directeur van Creative Company Conference en Picnic 2010) ook een aantal gerenomeerde sprekers via Skype had gecharterd. Want niemand minder dan Jeff Jarvis(What Would Google Do?), John Moravec (Education Futures) en Sir Ken Robinson (Out of Our Minds, The Element) leverden vanuit allerlei hoeken in de wereld hun bijdrage om van Stad + Esch in de toekomst de béste school van de wereld te maken. Zonder dollen, dat is het doel en zo hoort het ook eigenlijk.
Even wat highlights: Ken Robinson onderstreepte nog eens dat hij docenten ziet als creatieve professionals (ontzettend mee eens), John Moravec gaf Peter mee zich te realiseren dat leren niet alleen op school gebeurt omdat technologie maakt dat je altijd en overal kunt leren en Jeff Jarvis verfoeide nogmaals standaardisering in het onderwijs en gaf Peter het advies mee kinderen zoveel mogelijk te laten produceren en ontwikkelen in plaats van ze alleen maar langs toetsen te jagen (daarbij adviseerde hij -ongevraagd- en passant scholen toch echt MacBooks te gebruiken).
Dat het een bijzondere ervaring is om bovengenoemde grootheden in een informele setting een paar vragen te kunnen stellen, behoeft geen uitleg. En dat ze de deelnemers stimuleren om zo ver mogelijk buiten en voorbij de bestaande kaders te laten denken en daarbij alleen in oplossingen en mogelijkheden te denken is ook een behoorlijk open deur. Deze sessie bleek een unieke mogelijkheid, zeker als je de gecombineerde kennis en wijsheid van de zaal bekijkt, om eens echt te kijken naar het hóe van onderwijsinnovatie en niet alleen naar het wat. Opmerkelijk was de actieve rol en zinvolle bijdrage van een aantal leerlingen, die een buitengewoon frisse kijk op de toekomst van het onderwijs op Stad + Esch bleken te hebben.
Het is niet voor het eerst (en vast ook niet voor het laatst) dat ik met een school mag meedenken over de toekomst van het onderwijs, maar maar zelden kun je dat zo ongebreideld en forward thinking doen en dat is zó ont-zet-tend lekker, dat zouden meer scholen moeten doen. En het is niet alleen goed voor de school, want ik kan zelf op een sessie als deze ook wel weer een tijdje vooruit.