Drie dagen Picnic zijn de voornaamste redenen dat er de afgelopen week nauwelijks stukjes op dit blog zijn verschenen. En wat was het weer een geweldig feestje. Voor de lezers die geen idee hebben: Picnic is een groot jaarlijks festival rond creativiteit, innovatie en technologie. Het feest wordt gevierd op de Westergasfabriek in Amsterdam. Een van de (inmiddels vaste) onderdelen is Picnic Young; een festivaltrack dat zich geheel richt op onderwijs. Picnic Young had dit jaar weer twee componenten. Het ene onderdeel was de Creative Playground waar scholieren 3 dagen lang aan de slag konden in workshops met allerlei creatieve technologie. Zo waren er workshops podcasten, animaties maken, robocup, zelf dansmatten maken en nog veel meer. Marcel de Leeuwe heeft er een mooi sfeerverslag van gemaakt.
Het grootste gedeelte van die drie dagen heb ik doorgebracht doorgebracht op de seminars van Picnic Young. Op woensdag was de dag gewijd aan het thema Out of the box learning. Het programma was zo opgezet dat wat langere lezingen van hoofdsprekers werden afgewisseld met pecha kucha-presentaties. Leuk vorm die ook lekker de snelheid in het programma hield. De dag werd een leuke showcase van denken en doen met betrekking tot Out of the Box learning. Om een beetje een beeld te geven: Eerst sprak Richard Standford (FutureLab) over de vervagende grenzen tussen formeel en informeel leren, Kati Londen (Area/Code) toonde een aantal prachtige voorbeelden van games die zij hadden ontwikkeld. Met name Botanicalls (bekijk die link!) was een erg aansprekend voorbeeld van hoe je met je omgeving sociale interactie kunt hebben via technologie. Ook de demonstratie van Eric Rosenbaum (MIT/Lifelong Kindergarten) was een mooi voorbeeld van hoe je met Scratch eenvoudig hardware kunt programmeren die interactief met z’n omgeving omgaat.
Daar tussendoor verzorgde een aantal Nederlandse sprekers krachtige pecha kucha’s. Leuk om te zien hoe je een mooi, breed scala aan invalshoeken bij een thema kunt presenteren. Zo waren er (onder meer) verhalen van IJsfontein, TNO en het NAi. Ook ik mocht er eentje verzorgen. En dat was nog best een hele opgave, maar de boodschap kwam over geloof ik. Het zou kunnen dat er binnenkort een Flip-filmpje opduikt van m’n verhaal, maar wellicht ga ik ‘m nog een keer in het Nederlands nadoen en op Slideshare zetten … en er hier een blog postje aan besteden natuurlijk. De kern van mijn boodschap was dat veel onderwijs letterlijk uit een doos komt en dus niet meer inspireert. Niet de leerlingen en ook niet de docenten. Dus wordt het tijd om het onderwijs radicaal te veranderen en hoe kunnen we dat beter doen dan door gewoon opnieuw te beginnen (uiteraard met een Apple-sausje).
Ik heb de deelnemers opgeroepen om daarover mee te denken aan de rondetafeldiscussie die ik in de middag mocht verzorgen (uiteindelijk zeer geslaagd samen met Matthijs Leendertse van TNO). En ook dat leverde hele boeiende gesprekken op. Aan de hand van de situatie van een aantal deelnemers kwamen we eigenlijk tot de conclusie dat écht onderwijs innoveren simpelweg niet mogelijk is binnen de kaders die huidige wet- en regelgeving stellen en waar opleidingsmanagers zich veilig aan vastklampen.
Ook op vrijdag was er een seminardag. Dit keer was het thema Connected Classrooms. Hoewel dit minder ‘mijn’ thema was, heb ik absoluut genoten van een aantal presentaties. Katie Salen vertelde over Quest To Learn: een nieuwe school die volledig is opgezet rond rond principes van game based learning. Zij had ook een van de mooiste quotes van de dag (en volledig uit m’n hart gegrepen): Using games in education is not a question of technology, but of social practices. Ook schitterend was de presentatie van het door de Creative Learning Lab ontwikkeld locative game The Island. Prachtig om te zien hoe leerlingen tegelijkertijd in Amsterdam en New York door straten aan het rennen zijn, Skypen, handelen en (bovenal) leren van en met elkaar.
Ook de pecha kucha’s waren er natuurlijk. Waaronder die van Wilfred Rubens die heel disruptive zijn slides niet automatisch liet lopen, maar het gewoon handmatig deed. Helemaal in de geest van Picnic! Van het middagdeel van deze seminardag heb ik een stuk overgeslagen. Vooral omdat ik nog even op de Creative Playground wilde kijken én om live een Ignite mee te maken (daar komt een apartblogpostje over). Uiteraard was ik wel royaal op tijd terug voor de afsluitende borrel. Een ook dat is een heel belangrijk onderdeel van Picnic Young (iets wat TeachMeet-gangers uiteraard weten), want dan kun je nog even lekker doorbomen en netwerken.
Kort en goed: ook dit jaar was het weer een allesbehalve gewone Picnic Young. En daar mogen organisatoren Creative Learning Lab en Kennisnet zichzelf besteen schouderklopje voor geven.