Vandaag was dan eindelijk Mat MacInnis in Nederland om een seminar te verzorgen over hoe Apple kijkt naar digitale leeromgevingen in de 21e eeuw. In drie uur leidde MacInnis de zeker 70 aanwezigen langs de zaken die volgens Apple van belang zijn om inspirerend, leerling- en leergericht onderwijs te maken in de 21e eeuw.
Het beginpunt van zijn verhaal is hoe leren zich in de loop der tijden heeft geëvolueerd. Uiteindelijk belandt hij bij het gegeven dat we vandaag de dag veel meer weten over heresen, hoe ze werken en dan vooral hoe ze werken als we leren. Duidelijk klinken de invloeden van Prensky en Daniel Pink door in zijn verhaal dat hij helder neerzet. Hij maakt ook duidlijk dat de hersenen een soort ‘kneedbaarheid/flexibiliteit’ hebben die maakt dat leerders in de 21e eeuw anders met het verwerken van informatie omgaan dan de mensen die dat leren voor ze organiseren.
Dat verschil hangt voor een belangrijk deel samen met het beheersen van, beschikken over en intensief gebruik van allerhande technologieën. Het is tot op dit punt allemaal niet heel erg nieuw of baanbrekend, maar MacInnis maakt wel duidelijk dat er in dat opzicht een groot verschil is tussen het dagelijkse leven van leerders en de situatie op school. Leerlingen maken graag en veel gebruik van moderne technologische toepassingen. MacInnis toont aan de hand van een simpel voorbeeld in Garageband hoe verschrikkelijk eenvoudig het is om in plaats van een geschreven werkstuk een podcastaflevering te maken. Leuk intermezzo dat de kracht van de integratie en samenwerking van de verschillende iLife-toepassingen goed weergeeft.
Er is consensus over het gegeven dat er verschillen zijn en dat we daar ‘iets mee moeten’, maar daar houdt het vaak ook wel mee op. Veel docenten, veel scholen hebben eigenlijk geen idee hoe ze zo’n verandering vorm moeten geven, wat ze daar voor nodig hebbenwat ze moeten kennen en kunnen en waar je allemaal rekening mee moet houden. Maar ook daar schiet Apple te hulp. Want al jaren heeft Apple ervaring met het implementeren van technologie in het onderwijs. Tussen 1985 en 1997 heeft Apple in de vorm van ACOT een langlopend onderzoek gedaan naar de mogelijkheden voor computers in het onderwijs. Sindsdien heeft Apple (onder meer in de staat Maine) grootschalige laptopprojecten begeleid en heeft daarbij de onderwijskundige en -organisatorische problemen geanalyseerd. Met die kennis in de achtezak durft Apple het in 2009 een stap verder te gaan en docenten een raamwerk te bieden om die innovaties ook daadwerkelijk in de praktijk te brengen.
Twee speerpunten daarin zijn ACOT2 en CBL. Wie op de NOT de stand de ASE’s heeft bezocht en/of de TeachMeetNL tot het einde heeft meegemaakt kent ACOT2 wellicht al. Het is een set van 6 ontwikkelprincipes die Apple in samenwerking met docenten heeft opgesteld die als een soort richtsnoer kunnen fungeren bij het ontwerpen van 21e-eeuws onderwijs. Geen methodiek, geen systematiek maar een denkrichting die docenten helpt niet slechts onderwijs te maken waarin technologie een substituut is voor ‘het oude’ maar waarin technologie helpt het onderwijs daadwerkelijk te transformeren en dus te innoveren.
Het sluitstuk van de middag is een videochatsessie met Maxx Judd die vanuit Austin, Texas een toelichting geeft bij de achtergronden van ACOT2 en het raamwerk van CBL (Challenge Based Learning). CBL is eigenlijk een voorbeeld van hoe je uitdagend, attractief en en technologie-rijk onderwijs kunt maken volgens de principes van ACOT2. Judd begint daarbij tot ieders grote verrassing in het Nederlands. Hij blijkt namelijk ooit als uitwisselingsstudent een jaartje in havo 5 van het Veluws College in Apeldoorn te hebben doorgebracht. Helaas laat vlak voor het einde van zijn heledere, met fraaie filmpjes ondersteunde verhaal de de internetverbinding in het Houtens Aluminiun Center het helemaal en onherroepelijk afweten.
Dat neemt niet weg dat de deelnemers aan deze seminar met een heel stevig handvat en een hoop praktische tips weer de files in konden.