Het zal de techologiebaas van je school maar zijn zeg, die Christopher Dawson. Van hem moet je leren leven in een wereld waar hard- en software moeilijk te doorgronden zijn en je bij het werken aan creatieve multimediaprojecten je door een woud van digitale obstakels, foutmeldingen, onwillige drivers, overleden .dll’s, cryptische dialoogvensters en andere technische ellende heen moet. Als onderwijs een voorbereiding op een leven met Windows is, dan heeft Dawson een punt.
Met name iLife is volgens Dawson, die aan het hoofd staat van de dienst technologie van het Athol-Royalston School District in Massachusetts, is té makkelijk, te veel plug and play en veel te intuïtief vergeleken met Windows- en Linux software en professionele Apple-programma’s. Als leerlingen daar dan eens mee werken en ze worden geconfronteerd met weerbarstige software met houtje-touwtje oplossingen en een tegen-intuïtieve interface. Ja, da’s inderdaad een groot nadeel van de Mac en iLife.
However, even iLife has its drawbacks in an educational setting. It simply hands so much to the students that they struggle with software (whether Windows, Linux, or even pro-level software on the Mac) that isn’t so brilliantly plug and play. Yes, iLife rocks in many ways, but the level of spoonfeeding it encourages actually makes me think twice about using it widely, especially at the high school level.
Opmerkelijk dat volgens Dawson juist het sterke punt van de Mac in het nadeel zou werken. Ik denk dat ik liever een filmpje met iMovie of een fotoboek met iPhoto maak dan dat ik een wezenlijk deel van mijn tijd de systeembeheerder uithang.
Bron(nen): Pliep.nl / Daring Fireball en Willem Karssenberg