Eigenlijk kan ik een heel eind volstaan met te verwijzen naar de zeer uitgebreide verslagen die Wilfred Rubens op zijn blog wijdt aan het Nationale E-learningcongres zoals dat afgelopen week plaastvond in Eindhoven. Dat zou een beetje flauw zijn, dus zal ik ook mijn ding schrijven. Die tweede dag was van een compleet ander karakter dan de eerste. Er was één lange keynote (van Mitra Sugata) en vervolgens waren er twee rondes van verdiepende workshops. Het verhaal van Mitra Sugata was een verademing na de wat zurige / ironische sprekers van de eerste dag die vooral ingingen op wat niet goed was en wat niet kon. Mitra vertelde uitgebreid over de verwondering die hij had bij het uitvoeren van zijn Hole in the Wall project. In elke nieuw fase van het project, waarbij hij in afgelegen streken in India kinderen een computer met internet aanbood via een soort internetkiosk, verbaasde hij zich over het vermogen van kinderen om zich in zeer korte tijd en met alleen elkaars hulp niet alleen internetvaardig te raken maar om ook al doende zichzelf basaal Engels te leren. Het verhaal is eigenlijk nauwelijks na te vertellen. Het beste is wellicht om even Mitra’s TED-filmpje hieronder te bekijken. Dat geeft gelijk wel een beetje het kaliber aan van deze spreker.
Ook uit Wilfreds verhaal proef je de positiviteit die uit zijn verhaal en opvattingen sprak. Een indrukwekkend man wiens verhaal en ervaringen misschien niet wetenschappelijk en/of evidence based waren, maar die wel aanspreken en je direct aan het denken zetten over je eigen praktijk en die liet zien dat je soms gewoon je hart en je gevoel moet volgen om nieuwe dingen te proberen.
De workshops die ik het in het tweede deel van de dag heb gevolgd waren erg wisselend van kwaliteit. De eerste workshop (Ontwikkelen van inspirerende & effectieve e-learning omgevingen) was van Marcel de Leeuwe en Job Bilsen. Wie op de TeachMeetNL@NOT09 was, heeft de essentie van de workshop meegkregen. Marcel en Job hebben met een erg grote groep docenten in een niet erg interactiviteit stimulerende opstelling geprobeerd de verdieping te zoeken bij dat verhaal. Marcel was zelf niet erg tevreden … schrijft hij. Maar ik vond dat ondanks het rommelige karakter er een hoop gebeurde en dat ze aantal hele aardige dingen hebben laten zien en de deelnemers daar ook echt mee aan het werk en aan het denken hebben gezet. Dat alles wat vlotter was gelopen met een kleinere groep, valt niet te ontkennen. Maar ik heb de workshop absoluut met plezier gevolgd. Learning is messy was het toch en bovendien gaf het losse karakter me de gelegenheid om lekker in eigen tempo door wat dingen heen te klikken.
Dat had ik toch wel een stuk minder met de tweede workshopsessie over Nieuwe multimodale presentatievormen. Het duurde een eeuwigheid voordat deze workshop (het was eigenlijk vooral een presentatie) een beetje op gang kwam. Het scheelde weinig of Death by Powerpoint had een slagveld aangericht in de zaal. Er zaten wel wat aardige ‘spelletjes’ met het publiek in, maar die waren niet erg innovatief. Ik heb dergelijke dingen al jaren geleden gedaan met leerlingen om ze te doordringen van het feit dat je werkgeheugen niet de best plek is om proefwerkstof in te parkeren. Doordeweekse leerwetenschap en het gezonde verstand van een gemiddelde leraar weten ook wel duidelijk te maken dat je door te leren kennis betekenisvol te maken (bijvoorbeeld door items te groeperen of in een context te plaatsen). Leuk werd het pas toen de Schaar van Wember in beeld kwam (letterlijk). Oude kennis, maar nieuw voor mij en eindelijk iets waar je in de praktijk van het ontwikkelen van digitaal lesmateriaal rekening mee moet houden.
Ook nog wel leuk was de discussie die aan het einde van de workshop ontstond over de vorm van de workshop en het rendement ervan. Om een idee te geven: grappig was namelijk dat de zaal vol stond met laptops maar dat de workshopgevers vriendelijk verzochten om de laptops dicht te laten omdat dat anders “zou afleiden van het verhaal”. Kent u dat? Uiteraard heb ik mijn MacBook gewoon open gehouden om te twitteren en om namen en rugnummers op te zoeken van de dingen die in de presentatie werden genoemd. Want ze zijn wel op een congres over leren met digitale middelen, kom op zeg! Ook over de content en de vorm van de workshop (en het congres) werden nog wel wat noten gekraakt. Onwillekeurig moest ik terugdenken aan de opmerkingen van Elliot Masie een dag eerder over (de toekomst) conferenties en aan de†TeachMeetNL. Daar heb ik mensen in 7 minuten meer, leuker, beter, innovatiever en uitdagender zien en horen doen. Tip voor de organisatoren dus.
Nu zou de indruk kunnen ontstaan dat ik me twee dagen heb lopen vervelen, maar niets is minder waar. Ook de kritische verhalen van Kirschner en Schrijvers zetten je aan het denken en geven prima stof tot discussie bij de prima lunches en borrels. En om Eliott Masie en Sugata Mitra live mee te maken, is absoluut inspirerend geweest.