WikiWijs houdt in edblogger- en edutwitterland de gemoederen flink bezig. Elke zichzelf respecterende edublogger heeft wel een postje gewijd aan Plasterks mega-lessen-ruilwinkel. Maar daar wil ik het eigenlijk niet over hebben. Wat me opviel is dat ‘we’ ons collectief en nagenoeg unaniem opwinden over het hoe, het wat, over de manier waarop en waarmee wikiwijs gaat bestaan. In het rumoer van al die opwinding viel me ook op dat blijkbaar geen enkele edublogger op een of andere manier bij WikiWijs betrokken is.
Ik heb de indruk dat edubloggers en hun lezers (en dat valt voor een belangrijk deel samen) eigenlijk zelf wel vinden dat ze de voorposten zijn de fier het vaandel van innovatie met technologie in het onderwijs dragen. En ik denk dat dat ook eigenlijk wel gewoon zo is. Nederland kent een rijke edubloggerscultuur en dat is iets waar we best een beetje trots op mogen zijn. Applaus voor onszelf.
Aan de andere kant kun je je ook afvragen wat dat waard is als je eigenlijk niet of nauwelijks wordt ‘gehoord’? Natuurlijk zijn we op onze eigen scholen en instellingen, met onze bedrijfjes en op allerlei inspirende beurzen en conferenties wel van de partij en proberen daar een stempel te drukken op onderwijsinnovatie. En natuurlijk doen een hoop van ‘ons’ met enige regelmaat iets echt innovatiefs, maar de gang van zaken rond WikiWijs legt wel een blinde vlek bij de beslissingsmakers bloot. Elke Das raakte er al even aan in haar commentaar op een post over WikiWijs: de Onderwijsraad en het Ministerie van Onderwijs lijken vooral een eigen plan te trekken en maar weinig te kunnen en/of willen doen met de input die ze uit dit netwerk, deze community zouden kunnen halen.
Edubloggers, Twitteraars, forums, Innovatienetwerken en Dijsselbloemen ten spijt wordt er weer een Groot Allesomvattend Plan het onderwijs ingeslingerd. Hoe sympathiek de bedoelingen achter zo’n plan ook zijn, het laat een mens zich toch afvragen hoeveel aandacht er is bij instellingen als de Onderwijsraad en op het ministerie voor de ferme club creatieve, eigenzinnige en scherpe innovatoren die de Edublogosphere bevolken. Er lijkt maar weinig van onze inzichten echt het Haagse pluche te bereiken, laat staan dat onze ideeën (hoe divers ook) echt invloed lijken te hebben en dat is … jammer, gemiste kans. En het verbaast me zo met alle overheidsdiensten, platformen, denktanks en weet-ik-wat-allemaal die ons Kennisland (leest u mee meneer Balkendende) adviseren en begeleiden.
Blijkbaar hebben we als edubloggers dus maar een zeer beperkte impact. Edubloggen is preken voor eigen parochie, onze invloedsfeer beperkt zich tot de eigen in crowd van (net)werk en een publiek van enkele honderden lezers. Voor wie en waarom edubloggen we nou eigenlijk helemaal? Ja, ja, natuurlijk, vooral voor onszelf, ontwikkeling, scherpen van geest en pen, reflectieportfolio enzo, maar eigenlijk willen we toch actief bijdragen aan de kwaliteit van de onderwijsinnovatie in Nederland? Of niet? En daar wil je toch ook wat terugzien in de praktijk van de innovaties die onze overheid aan probeert te zwengelen. Maar dat gebeurt dus blijkbaar niet.
Mij frustreert dat eigenlijk wel een beetje in deze tijdens van plattewerelden, netwerken, alomtegenwoordige kennis en informatie. Wat moeten we doen om invloed uit te oefenen op het innovatiebeleid voor het Nederlandse onderwijs. Willem Karssenberg organiseert een Meet the EduBloggers-ding tijdens de NOT. Misschien moeten we een aparte sessie houden in het Beatrix Theater. Daar nodigen we de hele Onderwijsraad, de minister en zijn staatssecretarissen en nog wat pakken van het ministerie uit en dan gaan we er met elkaar eens goed voor zitten. Nee, beter: we organiseren een TeachMeet voor die die mensen, geven ze een paar goede borrels en laten aan de hand van onze geweldige praktijkervaringen zien wat er wel kan, wat wel werkt, hoe het werkt en hoe het inspireert. Ik ga vast een gaatje in mijn agenda maken voor ze.