Karin blogde gisteren en wel over Mac-school het Alberdingk Thijm College in Hilversum, het artikel daarover in het AD en de gotspe dat dat op sommige scholen zo makkelijk lijkt te gaan en op haar (ons) ROC allesbehalve.
Nederland kent inmiddels een behoorlijk aantal Apple laptopscholen, 1:1-scholen in Apple-jargon. Op die scholen hebben de leerlingen de beschikking over een eigen laptop, waar ze ook zelf het beheer over hebben. Ze kunnen er in en buiten de les mee werken, overal op school online zijn en zelf extra software installeren en/of verwijderen en dus ook de hele Mac naar de vaanjes helpen. De organistaie van het it-beheer is voledig georganiseerd rond en ingespeeld op die situatie. Een leerling die zijn MacBook om zeep helpt, moet binnen een kwartier, 20 minuten weer aan de slag kunnen met een vers geïnstalleerd systeem en zijn bestanden weer ophalen van de server waar alles netjes wordt opgeslagen. Kortom: een goed geregeld systeem dat het mogelijk maakt dat leerlingen een real world experience hebben wat betreft computergebruik op school.
Het is natuurlijk leuke reclame voor het ATC en haar (erg Mac-liefhebbende) bovenschoolse organisatie KLG. Eigenlijk veel interessanter, want zorgelijker is de reactie onder het artikel in het AD. Daar schrijft lezer RADAR:
Waarom niet MEER leraren.
Je neemt 2 systeemdoktoren en 6 systeembeheerders in dienst. Vervolgens de aanschaf vaan 600 laptop incl software, energie rekening die omhoog schiet. Ik ben systeembeheerder maar ben fel tegen laptops op school voor scholieren onder de 16.
‘in bed wordjes wilt leren…allerlei boeken/schriften’ hoe doe je dat in de trein/metro? Wat een BS!
Dit soort reacties is zorgwekkend omdat dit soort mensen vaak instrumenteel is bij de in- en uitvoering van innovaties. Een systeembeheerder die roept dat laptops voor scholieren een slecht plan zijn … moet niet gekker worden. Ik geloof niet dat deze systeembeheer een helder beeld heeft van wat eigentijds onderwijs zou kunnen zijn. Tegelijkertijd realiseer ik me heel goed dat het vaak deze ‘types’ zijn die een doorslaggevende stem hebben. Ik ken genoeg verhalen van docenten die wel aan de slag willen met laptopkarren en of volledig 1:1 zouden willen invoeren, maar waar ‘systeembeheer’ structureel stokken in de wilen steken met allesbehalve onderwijskundige argumenten.
Het legt volgens mij heel goed bloot wat de achilleshiel van technologie in het onderwijs: het is nog steeds het domein van (en ik chargeer even) handige kabelknopers en desktopdokters, old school ict-types met technische kokervisie die ze geen zicht op toepassingen en de onderwijspraktijk hebben. En het zou zoveel beter kunnen, volgens. Daar ga ik binnenkort maar eens een stukje over schrijven.