Nou, daar zit je dan met een hele club ADE’s in Bunnik plannen te maken over hoe we al onze coole technologie kunnen gaan inzetten om het onderwijs leuker en inspirerender te maken en om leerlingen de mogelijkheid te bieden om creatief met hun leren bezig te zijn en wat blijkt: studenten vinden podcasts niet leuk, ze hebben liever face to face les, houden niet van eenzaam leren enzo. Tsja, lekker verhaal en daar zaten we natuurlijk wel een beetje beteuterd van te kijken, want podcasten is toch echt zo’n Apple-dingetje. Wat te doen?
Gewoon doorgaan met podcasten natuurlijk. Er zijn immers ook voldoende studenten / leerlingen die niet van boeken houden, of van opstellen schrijven met een pen of juist niet van les van nogal saaie docenten. Liever samenwerken dan solo naar je iPod kijken? Mijn ervaring is toch vooral dat samenwerken zoals dat in het Nederlandse onderwijs vaker leidt tot zoveel frustraties, irritaties en wederzijds misbruik dat veel leerlingen een wortelkanaalbehandeling zouden verkiezen boven het samen werken aan een schoolopdracht. Als die zich in actiegroepen zouden hebben verenigd, zouden we dan boeken, pennen en leuke samenwerken-op-basis-van-verschil-leerstijl-opdrachten of saaie docenten net zo kritisch benaderen? Nope!
Net als met elk leermiddel (vooral als het een technologische nieuwigheid is) moet je (let op, ik trap hier even een open deur in) goed nadenken over hoe je dat middel, in welke leersituatie en voor welke leerlingen je dat middel in wilt zetten. Als weblectures saai zijn, ligt dat echt niet aan de tecghnologie, maar vooral aan de entertainmentfactor van de les of het college en vooral aan het vermogen van de betreffende docent om er iets moois van te maken. REC aan en REC weer uit na een uurtje college lijkt me niet de spannendste manier van leren voor die hard Youtubers. Podcasts kunnen een prima alternatief zijn voor allerhande onderwijskundige en -inhoudelijke problemen op voorwaarde dat je wel weet wat er allemaal mogelijk is met de technologie. En geloof als ik zeg dat het aanzienlijk meer is dan een filmpje in een RSS-feed kneden
Podcasten is nog tamelijk onontgonnen terrein in Nederland en good practices zijn er nog nauwelijks. Wie denkt dat podcasts alleen zinvol zijn als weblectures heeft duidelijk een memo gemist. Ga maar eens een middagje met wat ter zake kundigen rond de tafel zitten en je hebt een schat aan ideeën, dat bleek wel bij Innoveertig bijeenkomst rond de mogelijkheden van iPods een tijdje geleden.
Ik ben het dan ook helemaal eens met Wilfred Rubens eens als hij zegt dat podcasts voor leerlingen boven alles leuk zijn als ze ze zelf mogen maken. Leuk én leerzaam!? Laat ze het het bij BON maar niet horen. Maar dat moet je wel aandurven als docent (Kan ik ze begeleiden? Snap ik de techniek? Hoe beoordeeel je zoiets?) en je moet simpelweg de beschikking hebben over de spullen die podcasten een makkie maken. Afijn, wie de moeite neemt om dit blog te lezen, weet wel welk punt ik wil maken …
Het goede nieuws tot slot: er zijn genoeg edubloggers die podcasten de moeite waard vinden om over te schrijven. Vooral doorgaan jongens en meisjes!