Wilfred Rubens signaleert een aardig artikel met tien tips met betrekking tot het invoeren van zogeheten one-to-one (in Applejargon 1:1)-onderwijs. Nuttige signalering want ik ben ervan overtuigd dat 1:1 the way to go is voor het onderwijs in de zeer nabije toekomst. In Nederland zijn er al wat scholen die voor 1:1 met Macs hebben gekozen en dat gaan er vast nog wel veel meer worden.
Wilfred sluit zijn artikel af met een waarschuwing die mij deed besluiten te reageren op mijn eigen blog en niet (alleen in een reactie daar). Hij schrijft:
Als ik de auteur was geweest had ik er in ieder geval nog één tip aan toegevoegd: vermijd de illusie dat het gaat om one-to-one leren. Want dat leidt tot blokkades bij docenten omdat zij bang zullen zijn met een veel grotere werkdruk geconfronteerd te worden. Nog los van de didactische bezwaren hiertegen (leren is immers een sociaal, en geen individueel, proces).
Volgens mij betekent one-to-one toch vooral 1 laptop-1 leerling. Prachtige manier om individuele leerlingen gebruik te laten maken van al die mooie social software. In mijn optiek is het de logische opvolger van iedere leerling zijn eigen pen en lesmaterialen. Mijn ervaring is dat 1:1, net als elke andere onderwijskundige of -inhoudelijke verandering, leidt tot een zekere werkdruk. Het vermijden van de term 1:1-leren gaat daar weinig aan veranderen. Sterker ng, ik zou juist inzetten op de potentiële werkdrukverlaging die goed uitgevoerd 1:1-onderwijs als gevolg kan hebben.
Verder is het een prima artikeltje van Sheila Riley en de tips zij noemt, lijken hout te snijden. Vooral de tip After the initial training blast, follow up on an ongoing basis wil ik onderschrijven. Zeker omdat de reluctant learners voortdurend ondersteund moeten worden in het vertouwd raken met een laptop voor hun egen neus en die van hun leelringen. Dus nog niet eens zozeer het leren werken met de laptop en de software. Ik zou er nog de tip aan willen toevoegen om docenten te ondersteunen en begeleiden bij het maken van lessen en materiaal waarmee ze de 1:1-situatie optimaal kunnen benutten. Het beheersen van een computer + software is één ding, er mooi onderwijs mee maken is een compleet ander verhaal. En er zijn maar weinig docenten die de vertaalslag zonder veel moeite kunnen maken. Het is immers de kunst om de mogelijkheden van educatieve technologie te zien in reguliere technologie.
Tot slot zou ik nog iets willen aanvullen op het punt van de support: zorg niet alleen voor goede ondersteunende documentatie, maar zorg ook voor een goede technische support. Er is maar weinig dat meer demotiveert en ontmoedigt dan hippe tech die niet of niet goed werkt. Een ict-dienst die ad hoc of in schokkend korte tijd docenten en leerlinen aan werkende laptops, beamers, digiborden en netwerken kan helpen, is een absolute must.
Wel opmerkelijk is trouwens dat je blijkbaar niets hoeft te doen met je leerlingen, die kun je blijkbaar gewoon een laptop in hun maag splitsen en dan komt het wel goed … en dan kon nog wel een gewoon ok het geval zijn ook.