Op het risico af een beetje een prof. dr. ir. Akermans te worden (Ik word genoemd … ), doe ik een klein beetje aan zelfbevlekking (met uw welnemen).
Eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik wel mijn feeds eens wat grondiger mag lezen, want het blijkt dat John van Dongen (van het KPC) op zijn weblog Onderwijsvooruitzichten op 16/10 refereert aan iets waar we het een tijdje geleden in een buitengewoon prettig gesprek over hebben gehad: namelijk dat de de term ICT in een onderwijscontext te veel riekt naar kabels, servers en systeembeheerders.
Ik hanteer consequent de termen onderwijstechnologie of educatieve technologie (edutech) om maar aan te geven dat technologie in het onderwijs pas een zinvolle aangelegenheid is als zij functioneel / betekenisvol / met nadrukkelijke meerwaarde voor het leren of het lesgeven wordt ingezet. Het zijn termen die wat minder klinken als de ‘harde kant’ van de technologie en wat meer het raakvlak met het onderwijs aangeven. Willekeurig welke technologie (hard, zacht of conceptueel) op een betekenisvolle maner ingezet in het leerproces mag zich educatieve technologie noemen. En uiteindelijk zijn het de docenten en leerlingen / studenten (en zelfverklaarde deskundigen zoals ik natuurlijk) die bepalen of technologie ook zinvolle edutech is.
Al met al niet bijster origineel van mij hoor (neem Wilfred Rubens’ (t)e-learning) en zelf ook gewoon meegenomen na een studiereisje naar het Austin Community College in 2000 waar de de tem educational technology al lang gemeengoed was, maar toch leuk om iemand van een organisatie van het KPC te zien schrijven dat ‘ie het van mij heeft.